Putin, Çar Nikolay’ın hatalarını tekrarlıyor: Rusya’nın gerçek düşmanı kim?

Çar II. Nikolay gibi, Rusya Devlet Başkanı Vladimir Putin de esas düşmanını yanlış tanımladı. Bir seçim savaşı vererek, ülkesine yönelik gerçek tehdidin güç kazanmasına müsaade verdi.

Rus-Japon Savaşı’nda (1904-05) Nicholas, on yıl sonra ülkenin asıl düşmanı Almanya ile savaşmak için gereken demiryollarına ve cephaneye yatırım yapmak yerine, Rusya’nın paraya çeviremeyeceği imtiyazlar için Mançurya üzerinden Japonya ile savaştı.

Birinci Dünya Savaşı’ndaki mağlubiyet, Bolşeviklerin iktidarı ele geçirmesinin akabinde Nicholas ve ailesinin hayatına mal oldu. Çarla tıpkı yazgısı paylaşmak istemeyen Rus soyluları ise yurtdışına kaçtı ve birçok yoksulluk içinde öldü.

Batı dünyası ve Ukrayna, o vakitlerde bile Rusya’nın topraklarını işgal etmeyi düşünmedi. Lakin Çin için durum farklıydı. Çin’in uzun şikayet listesi yüzyıllar öncesine, Mississippi Irmağı’nın doğusunda ABD’den daha büyük bir alanı Çin’in tesir alanından çıkaran çarlara kadar uzanıyor.

Putin’in Ukrayna’yı işgali, Cihan Harbi öncesi statükoya geri dönüşü engelleyen tipten kıymetli bir yanılgı oldu. Kelam konusu teşebbüs, daha tehlikeli bir alternatife yol açtı. Burada sorulması gereken birinci soru Rusya’nın stratejik açıdan aslında kaybettiği savaşı somut olarak da kaybedip kaybetmeyeceği değil, kaybın ne kadar büyük olacağı…

Ukrayna Savaşı, Rusya’ya 700,000’den fazla cana mal oldu. Dahası Rusya’yı kârlı Avrupa güç ticaretini daha az kârlı uzak doğu ve Güney Amerika pazarlarına yönlendirmeye zorladı. Yaptırımlar yoluyla verimliliği düştü. Tahakkuk eden faizin Ukrayna’ya yönlendirilmesiyle döviz rezervlerinin haczedilmesine yol açtı. Yüz binlerce yüksek eğitimli çalışma Rusun ülkeyi terk etmesini tetikledi. Rusya’nın fabrikalarının, askeri üslerinin ve altyapısının bombalanmasına ve İkinci Dünya Savaşı’ndan bu yana Kursk bölgesindeki topraklarının birinci defa işgal edilmesine yol açtı. Ve global açıdan da NATO’nun genişlemesini ve tekrar canlanmasını sağladı. iş o denli bir raddeye vardı ki İsveç ve Finlandiya’nın ittifaka iştiraki Baltık Denizi’ni bir NATO gölüne dönüştürdü.

Baltık Denizi’nde güvenlik alarmı: NATO bölgedeki varlığını arttırıyor

ABD Başkanı seçilen Donald Trump bir formda savaşı sona erdirse bile Putin’in sebep olduğu kayıpları telafi etmesi mümkün değil. Savaş ne kadar uzun sürerse Rusya o kadar zayıflayacak ve bu da pek çok kişinin kayıplarını ne vakit durdurmaya karar vereceğini merak etmesine yol açacak.

Ruslar İkinci Nikolay’ı savaşı makûs yönettiği, ekonomiyi mahvettiği ve tebaasının hayatını savurganlıkla harcadığı için devirdi. Tıpkı Nicholas’ın etrafı üzere Putin’inkiler de hala yapabilecekleri varken çekilmek yerine Ukrayna’yı işgal etme tarafındaki makus kararında ısrarcı olmasına yardım ediyor. Fakat Putin’e ne kadar bağlı kalırlarsa, Çin’e karşı kırılganlıkları da o kadar artıyor.

Diğer bir soru ise Çin’in Rusya’ya saldırıp saldırmayacağı değil, ne vakit saldıracağı. Çin eninde sonunda Rusya’nın aşına ortak olacak; geriye kalan tek belirsizlik yemeğin ne kadar büyük olacağı. Rusya Soğuk Savaş’tan kalma cephaneliğinin büyük bir kısmını Ukrayna cephelerinde harcadı ve Sibirya’yı Çin’in hırslarına açık hâle getirdi. Sibirya, Çin’in göz diktiği kaynaklara sahip bir bölge: yalnızca güç ve madenler değil, daha da kıymetlisi su. Bölgede bulunan ve Belçika’dan daha geniş bir alana yayılan Baykal Gölü, Çin’in muhtaçlık duyduğu tatlı yüzey suyunun %20’sini içeriyor.

Görünen o ki Putin inandığı “zafere giden yolu” tırmandırmaya niyetli. Savaş onun maharetsiz işgali ve Kiev’de rejim değişikliği teşebbüsüyle başladı, akabinde Bucha üzere kentlerde sivillerin katledilmesi, meskenlerin ve kasabaların gereksiz yere yıkılması ve binlerce çocuğun hudut ötesi kaçırılmasıyla Ukraynalılara boyun eğdirme eforları geldi.

Ardından sivil barınakların, hastanelerin, okulların, müzelerin ve elektrik santrallerinin gaye alınması; savaş esirlerinin yargısız infazı ve azabı; Dnipro Irmağı üzerindeki devasa Kakhovka Barajının yıkılması; Zaporijya Nükleer Santrali’ne yönelik tehditler ve mayınların, İran insansız hava araçlarının, balistik füzelerin, misket bombalarının, süzülen bombaların ve artık de Kuzey Kore birliklerinin kullanılması geldi.

Ukrayna Devlet Başkanı Zelenskiy: “Kursk’ta öldürülen ve yaralanan Kuzey Koreli asker sayısı 3 bini aştı”

Eğer Putin sık sık öne sürdüğü caydırıcılık kartını yani nükleer silahları kullanmaya kalkarsa, Ruslar geçen yüzyılın Nazilerinin yerini alarak 21. yüzyılın paryaları haline gelecek. Kendilerinden evvelki Almanlar üzere Ruslar da bölgesel genişleme savaşlarını destekliyor. Sovyetler Birliği’nin ihraç ettiği ekonomik modelin kendisi de dahil dünyanın büyük bir kısmını yoksullaştırmasının akabinde, bir komşusunu bombalamak Rusya’nın dünyanın en gerici ülkesi ve insanlarının da dünyanın en acımasızları olma statüsünü pekiştirir. Rusya ve Ruslar için olumsuz stratejik tesirleri kuşaklar uzunluğu sürecektir. Bunun ne menem bir şey olduğunu öğrenmek için Alman deneyimine başvurmaları kâfi…

En can alıcı soru ise Putin’in etrafındakilerin tüm seyahat boyunca onunla kalmaya niyetli olup olmadıkları. Rus asillerinin yolun sonuna kadar halihazırdaki hallerini devam ettirmeleri onları Çin’in “merhametli kollarına” bırakır ve Kuzey Kore’ninkine benzeri bir ekonomik maksada gerçek yöneltir.

Rusya’nın güç simsarları savaşın şu anda kimin çıkarlarına hizmet ettiğini sormalı. Bu etapta verilecek karşılık ise pek açık: Sadece lakin sırf Putin’in çıkarları… Gayrısı ise kurtarabildiklerini kurtarmak ile gemiyle birlikte batmak ortasında karar verirken, ortaya çıkan ulusal felaketleri izleyecek.