Kahramanmaraş’ta 6 Şubat sarsıntısında 23 yakınını kaybeden ve üç çocuğuyla birlikte enkaz altından saatler sonra çıkartılan Sevim Erol, zelzelenin akabinde Burdur’a yerleşerek yeni bir hayat kurmaya çalışıyor. ANKA Haber Ajansı’na konuşan Erol, “O an için hayatın bittiğini hissettim. Çocuklarıma ‘korkmayın, kurtulacağız’ dedim lakin ben de o an kendimden umudu kesmiştim. Zira oradan çıkamayacağımı anlamıştım. Çocuklarıma ‘korkmayın kurtulacağız’ dedim. Küçük kızıma ‘Kelime-i şehadet getirelim’ dedim. Ölürsek de o denli ölelim diye. Çocuklarımla birbirimize sarıldık. Sonra Rabbim bize oradan bir ışık verdi, oğlumun aklına camı kırmak ve oradan çıkmak geldi. Öylelikle kurtulduk. Zelzeleden sonra kalp hastası oldum” tabirini kullandı.
Kahramanmaraş’ta 6 Şubat 2023’te meydana gelen büyük sarsıntıya üç çocuğuyla birlikte yakalanan ve sarsıntıdan 4 saat sonra enkazdan çıkartılan Sevim Erol, 6 Şubat Sarsıntılarının ikinci yılında Burdur’da hayatını kurmaya çalışıyor. Sarsıntıda 23 yakınını kaybeden Erol ANKA Haber Ajansı’na şunları söyledi:
“4 SAAT SONRA ENKAZDAN ÇIKTIK”
“Deprem vaktinde Kahramanmaraş’ta yaşıyordum. Sarsıntıdan sonra Burdur’a yerleştim. 3 çocuğum var, annem de yanımda yaşıyor. Sarsıntı gecesi 4 saat enkazda kaldım. 4 saat sonra oğlum sayesinde kurtuldum, oğlum kurtardı. Biz zelzele sırasında yatak odasındaydık, oğlum oturma odasındaydı. Biz kızımla uyuyorduk, oğlum uyandırdı bizi. Büyük kızım da Burdur’da okuyordu. Ben küçük kızım ve oğlumla birlikte sarsıntıya yakalandık. 4 saat sonra enkazdan çıktık ancak zelzelesi her şeyiyle yaşadık. 23 kaybımız oldu. Ağabeyim, yengem, yeğenlerimi sarsıntıda kaybettik. Biz de ölebilirdik ancak yaşama şeyimiz varmış. Hatta gitmek istedik fakat tekrar tekrar o acıyı yaşamak istemedik. Çok berbattı, tekrarını kimsenin yaşamasını istemem, Allah göstermesin. Üzücü bir olay. Söz ile söz edilecek şeyler değil. Zira insan onu yaşayarak her şeyi öğreniyor. Oğlum oturma odasında olunca, onun vesilesiyle uyandık aslında. Kalktığımda zelzelenin şuurunda olmadım. Dışarıda acayip bir soğuk rüzgar vardı. Rüzgar konutu sallıyor zannettim. Zelzele olduğunu bilemedim. Sonradan şiddet artınca zelzele olduğunu anladım. Oğlum ‘anne bu tarafa gelin’ dedi. Aslında benim olduğum taraf bir anda çöktü. Biz ön tarafa geldik, bu sefer de ön tarafın duvarları yıkılınca biz çıkamadık. Sonra oğlum pencereden camı kırarak bizi çıkardı. Biraz güç oldu, 4 saat gayret vererek biz oradan çıktık. O denli kurtulduk.
“ÇOCUKLARIMA ‘KORKMAYIN, KURTULACAĞIZ’ DEDİM LAKİN BEN DE O AN KENDİMDEN UMUDU KESMİŞTİM”
O an için hayatın bittiğini hissettim. Çocuklarıma ‘korkmayın, kurtulacağız’ dedim lakin ben de o an kendimden umudu kesmiştim. Zira oradan çıkamayacağımı anlamıştım. Çocuklarıma ‘korkmayın kurtulacağız’ dedim. Küçük kızıma ‘Kelime-i şehadet getirelim’ dedim. Ölürsek de o denli ölelim diye. Çocuklarımla birbirimize sarıldık. Sonra Rabbim bize oradan bir ışık verdi, oğlumun aklına camı kırmak ve oradan çıkmak geldi. Öylelikle kurtulduk. Şu an kızım da ben de takviye alıyoruz. Daha bu olayı atlatamadık. Sarsıntıdan sonra kalp hastası oldum. Orada bayıldığımda kalbim durdu benim. Kalbime şok uygulandığı için kalp hastası oldum. Çok şükür şu an düzgünüm, tedavimi oluyorum fakat bende kalan eser oldu. Çocuklarım da ben de şu anda takviye alıyoruz. Zira atlatamadık sarsıntısı. Ne kadar da atlatayım desem de olmuyor. En ufak bir sallantıda, en ufak bir gürültüde, birisi bağırdığı vakit tıpkı şeyleri yaşıyor üzere oluyorum. Orada beşerler meskenlerinde can çekişe çekişe öldüler. Ben onların seslerini duydum. 3 gün rastgele bir kurtarma grubu falan yoktu. 3 gün sonra gelindi. O yüzden en ufak bir sesten, gürültüden insan korkuyor, huzursuz oluyor. Çocuklarımda da bende de makus bir anı bıraktı. İnşallah güzel oluruz diye düşünüyorum. Çocuklarım da ben de atlatacağız diye düşünüyorum.
“KALP HASTASI OLDUĞUM İÇİN ÇALIŞAMIYORUM, KIZIMIN BİR İŞE ALINMASINI İSTİYORUM”
Kızım Burdur’da okuduğu için gelip gidiyordum, çok yabancı olduğum bir kent değildi, alıştım. Beşerler da samimi olduğu için çok zorluk çekmedim. İnşallah daha âlâ olacak. Ben yalnızca kızımın bir işe alınmasını istiyorum. Zira şu anda bize o bakıyor. Ben kalp hastası olduğum için çalışamıyorum, yaşlı annem de var ona da bakıyorum. Öteki çocuklarım da öğrenci aslında. Yalnızca bu yani öteki bir şey istemiyorum.”