Enkaz altından kurtarılan Çiğdem öğretmen: Tekrar gökyüzünü görebilmek bir lütuf
Depremin büyük hasar yarattığı Adıyaman’da yaşayan Çiğdem Dağ, büyük felakete eşi İsmail Dağ (40), kızları Ayşe Betül (13) ve Zeynep (11) ile birlikte yaşadığı Cumhuriyet Mahallesi Çınar Sitesi’ndeki meskenlerinde yakalandı. 58 dairenin yer aldığı 3 bloktan oluşan sitenin yerle bir olduğu zelzelede, 4 saat sonra, enkazın altından kızlarıyla birlikte kurtarılan Çiğdem Dağ, 12 yıllık hayat arkadaşı, kızlarının babası İsmail Dağ’ı kaybetti. Dağ’ın cansız vücuduna 5’inci gün ulaşıldı. Adıyaman’dan bir an evvel uzaklaşmak isteyen Çiğdem Dağ, İzmir’de ablasının yanına geldi. Dağ, Tire ilçesindeki İstiklal İlkokulu’na tayin oldu.
‘EVİN YIKILACAĞI AKLIMIN UCUNDAN GEÇMEDİ’
Biri 8’inci sınıf, oburu 5’inci sınıf öğrencisi kızlarıyla birlikte Tire’de yaşayan 19 yıllık öğretmen Dağ, üzerinden iki yıl geçen sarsıntının akabinde ikinci hayatlarına başladıklarını söyledi. Zelzele sırasında yaşadıklarını anlatan Dağ, “Deprem gecesi, evvel hafif bir sarsıntıyla başladı. Etraf vilayetlerde daima olan bir zelzele üzere düşündüm. Refleks olarak kendimi çabucak çocukların odasında buldum. Konutun yıkılacağı aklımın ucundan geçmedi. Odalarına gittiğimde büyük kızım kardeşinin yatağının yanında yere çökmüş vaziyetteydi. Tavandan tozlar dökülmeye başladı. Küçük kızımı kucağıma alıp yatak odasına gidecektim. O an zelzelenin şiddeti arttı, ayakta durmakta zorlandım. Hareket edemediğim için yatağın yanına çöktük. Öteki kızıma da sarıldım. Zelzelenin şiddeti düzgünce artmıştı, o anda tek yapabildiğim sakinliğimi koruyarak çocuklarımın korkmasını engellemeye çalışmaktı. Şoktaydım. “Ev yıkılıyor mu?” diye düşündüm” tabirlerini kullandı.
‘GÖZÜNÜZÜ KAPATIN, BU BİR RÜYA’
Dağ, kelamlarını şöyle sürdürdü:
“Nasıl oluyor, yıkılıyor mu konut?” diye içimden geçiriyordum. Sıkı sıkıya kızlarıma sarıldım. Balkon penceresinden bahçedeki çam ağaçları görünüyordu, o kadar şiddetli sallanıyordu ki tozdan gözümüzü açamıyorduk. Kızlarıma yalnızca “Gözünüzü kapatın, bu bir rüya” diyebildim. Binadan demir sesi geliyordu. Sonrasında apartman çökmeye başladı. O an içimden “Hikayem bitti” dedim ve bina büsbütün yıkıldı. Beşerler feryat ediyordu. Komşularımın sesini duyuyordum. Çıkmayı başaran bir komşu teyzeyi duydum ve yardım istedim. Kızlarımın bazası bize hayat alanı olmuştu. Yaklaşık yarım metre alanda üst üsteydik. Hareket alanımız yoktu. Küçük kızımın ayağı sıkışmıştı. Benim başımın bir karış üstünde tavan vardı. Pencerenin köşesi ve baza o tavanı ayakta tutuyordu.”
‘SOKAKLAR ENKAZDAN KAPANMIŞTI’
Pencereden çok az ışık geldiğini ve yardım istediğini anlatan Dağ, “İnsanlar içeriye girmeye korkuyordu. Soğuktu, çok titriyorduk. Eşim yatak odasında kalmıştı. Sesi gelmiyordu. Sakinliğimi müdafaaya çalışıyordum. Küçük kızım ayağı acıdığı için ağlıyordu. Sarsıntı daima devam ediyordu. Üstümdeki tavan beni de ezmek üzereydi. Ortadan yaklaşık 4 saat geçtikten sonra dışarıdan Sadi ağabeyimin sesini duydum. Ağabeyim ve annemle meskenlerimiz yakındı. Sokaklar enkazlardan kapanmıştı ve herkes kendi canının sıkıntısındaydı. 4 saat sonra şoku atlatan ağabeyim bize telefonla ulaşamayınca yanımıza geldi. Yandaki blok bizim bloku biçmişti. Mağara girişi üzere bir yer oluştu, ağabeyim oradan içeriye girip, telefonun feneriyle geçebileceğimiz genişlikte bir pencere buldu. Bu noktaya elleriyle kazıp, ulaşarak evvel beni sonra kızlarımı çıkardı. Küçük kızımın ayağı çamaşır teline sıkıştığı için teli pense yardımıyla kesip, onu da çıkardı” tabirlerini kullandı.
‘YAŞAMIMIZ, VARLIĞIMIZ BİR MUCİZE’
Günlerce otomobilde kaldıklarını ve 5’inci günde eşinin enkazın altından çıkarıldığını belirten Dağ, kaybettiği tüm yakınlarının acısının hala içinde olduğunu lisana getirip, “Üç apartman birbirinin üstüne yatmıştı. Birinci iki gün otomobillerde, sonra da pazar yerindeki çadırda kaldık. Eşimi defnettik. Çocuklarımla birlikte oradan uzaklaşmak için İzmir Tire’de yaşayan Songül ablamın yanına gelmeye karar verdik. Artçılar devam ediyordu oradan bir an evvel uzaklaşmak istedik. Olayın şoku yaklaşık 3 ay üzerimdeydi. 3 ay ablamlarda kaldık. Okullar açılacaktı, evvel müsaade almayı düşündüm sonra görevlendirme olabileceği söylenince Tire’ye görevlendirme istedim. Daha sonra tayin hakkı verildi. Bizim için Adıyaman’a dönülecek durum kalmamıştı Yaşadıklarımız ve kentin durumu bizi bu seçeneğe yöneltti. Zelzelede komşularımızın çabucak hepsini kaybettik. Hayatımız, varlığımız bir mucize. Gidenler için acımızı biz biliyoruz, hepsi içimizde kalbimizde. Tekrar gökyüzünü görebilmek, nefes alıyor olmak bizim için bir lütuf. Her an bunun için şükrediyorum” dedi.
‘BU BİZİM İKİNCİ HAYATIMIZ OLDU’
Depremden bir hafta sonra İzmir’de yeni bir yaşama başladıklarını söyleyen Çiğdem Dağ, Tire’de bir mesken kiraladıklarını ve yakınlarının dayanağıyla eşya temin ettiğini lisana getirdi. Tire İstiklal İlkokulu’na atandığını belirten Dağ, “Yaşadığımız bu süreçte Tire halkı, iş arkadaşlarım, amirlerim çok dayanak oldu. Benim için o süreç, şoktan çıkmak, hayata devam etmek olağan çok kolay olmadı lakin Rabb’imin yardımıyla bir biçimde yaralarımız sarıldı. Okulumu, öğrencilerimi, öğretmen arkadaşlarımı seviyorum. Burada olduğum, en kıymetlisi de yaşadığım için şükürler olsun. Sıkıntı günler geçirdiğimiz de oldu, kayıplarımız ve tüm sevdiklerimizi, ailemizi gerimizde bırakıp orijinal bir hayata başladığımız için. Bu bizim ikinci hayatımız oldu, tekrar doğduk. Tek diyebildiğim; varlığımıza, hayatımıza şükürler olsun” diye konuştu.
