François Hollande ve Jean-Luc Mélenchon, 1970’lerin sonunda Sosyalist Parti’ye (PS) katıldıklarında birebir siyasi çatı altında birleşmiş görünüyordu. Fakat farklı kökenlerden gelen bu iki isim ortasında derin çatlaklar vardı. Mélenchon, Troçkist kökeni ve radikal görüşleriyle tanınırken; Hollande, Jacques Delors’un liberal ve merkeze yakın çizgisini benimsiyordu. Bu ideolojik zıtlık, Fransız solunun iki farklı kanadını temsil eden bir çatışmanın temelini oluşturdu.
1997’deki Brest Kongresi’nde bu çatışma somut bir hal aldı. Hollande’ın ekonomik ve Avrupa yanlısı çizgisi, Mélenchon’un eşitlikçi siyasetleriyle çelişiyordu. Hollande’ın üstün gelmesiyle sonuçlanan kongre sonrası Mélenchon, bu mağlubiyetin hileli olduğunu öne sürdü. Bu, şahsî bir kırgınlığın ve siyasi rekabetin fitilini ateşledi.
2005 AVRUPA REFERANDUMU VE AYRILIKLAR
2005’teki Avrupa Anayasası referandumu, ikilinin ortasındaki ayrılığı daha da derinleştirdi. PS’nin “Evet” kampanyasını destekleyen Hollande’a karşı, Mélenchon “Hayır” diyerek partinin resmi çizgisine karşı çıktı. Bu uyuşmazlık, Mélenchon’un 2008’de PS’den ayrılarak kendi siyasi hareketini kurmasına neden oldu. Artık Mélenchon, dışarıdan bir figür olarak Fransız solunun yine şekillenmesine çalışıyordu.
Fransa’da sol ayağa kalktı. Macron’un el bombası sonunda patladı
2012 VE REKABETİN ZİRVE NOKTASI
2012 Cumhurbaşkanlığı seçimleri, iki başkan ortasındaki çatışmanın tepesi oldu. Mélenchon, Hollande’ın adaylığını “solun kıymetlerinden uzaklaşmak” olarak eleştirirken, Hollande ise Mélenchon’un telaffuzlarını radikal buluyordu. Hollande’ın cumhurbaşkanlığı periyodunda alınan kararlar, örneğin Manuel Valls’in atanması ve ikili vatandaşlık tartışmaları, Mélenchon’un sert muhalefetiyle karşılandı. Mélenchon, Hollande’ı “solun ihaneti” ile suçlarken, Hollande da Mélenchon’un liderlik anlayışını sorguluyordu.
Sosyalist Parti’nin hükümetle görüşmeleri Fransız solunu parçaladı
ORTAK BİR RAKİP: MACRON
İki önderin ortak noktada buluştuğu ender mevzulardan biri Emmanuel Macron’a yönelik eleştirilerdi. Fakat bu bile ortalarındaki uçurumu kapatmaya yetmedi. Mélenchon, Fransa’nın solunu tekrar yapılandırma misyonuyla hareket ederken, Hollande geçmişteki siyasetlerini savunmayı sürdürdü.
