Hulusi Akar ve Özgür Özel’in Türk siyaset tarihine geçecek tartışmasında Yargıtay’dan karar çıktı
Yargıtay 4. Hukuk Dairesi, eski Milli Savunma Bakanı Hulusi Akar’ın, CHP Genel Lideri Özgür Özel’e, “Silah arkadaşların sana haklarını helal etmeyerek öldüler” ve “rezil” şeklindeki sözleri nedeniyle açtığı tazminat davasını reddeden Bölge Adliye Mahkemesi kararını oybirliğiyle onadı. Münasebette, sözlerin sert ve ağır tenkit olduğu, kişilik haklarına hücum oluşturmadığı vurgulandı.
CHP Genel Başkanı Özgür Özel, grup başkanvekiliyken TBMM’de bütçe görüşmeleri sırasında dönemin Milli Savunma Bakanı Hulusi Akar’a yönelik, dava arkadaşlarının cezaevindeyken “Bizi bir sefer bile ziyarete gelmedi” diye sitem ettiğini söyleyerek “Senin silah arkadaşların sana haklarını helal etmeyerek öldüler. Sen silah arkadaşlarının bedduasını alan bir adamsın” demişti. Özel, bir diğer konuşmasında ise “Biz CHP olarak makamlara saygılıyız fakat keşke o denli bir Genelkurmay Başkanlığı yapmasaydınız. Olmaz olsaydı o denli Genelkurmay Başkanlığı” sözlerini kullanmıştı.
BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ AKAR’IN TAZMİNAT DAVASINI REDDETTİ, YARGITAY OYBİRLİĞİYLE ONADI
Bakan Akar, Özel’in kendisine yönelik açıklamalarının, “hakaret ve iftira” mahiyetinde olduğu savıyla 500 bin TL’lik manevi tazminat talep etmişti. Ankara 28. Asliye Hukuk Mahkemesi, 2 Aralık 2020 günü, Akar’ı haklı bularak, Özel’in 15 bin TL tazminat ödemesine hükmetmişti.
Özgür Özel’in başvurusu üzerine Ankara Bölge Adliye Mahkemesi, tazminat şartları oluşmadığından birinci derece mahkemesi kararının kaldırılmasına ve davanın reddine karar verdi.
Hulusi Akar ise Bölge Adliye Mahkemesinin bozma kararını temyiz etti. Temyiz üzerine belgeyi inceleyen Yargıtay 4. Hukuk Dairesi, Bölge Adliye Mahkemesi’nin kararını oybirliğiyle onadı.
“İFADE ÖZGÜRLÜĞÜNE GETİRİLMESİ GEREKEN BİR SINIRLAMANIN GEREKLİ OLMADIĞI ANLAŞILMIŞTIR”
Yargıtay 4. Hukuk Dairesinin onama münasebetinde, Anayasa Mahkemesi (AYM) ve Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi (AİHM) kararlarından örnekler verilerek, şunlar kaydedildi:
“Davalı tarafından, davacının birtakım tabirlerine cevaben kullanılan “rezil” sözünün davacının şahsına değil, evvelki icra etmiş olduğu vazifesi yerine getirme biçimine yönelik bedel yargısı ve sert tenkit niteliğinde olduğu, davalının aktüel bir konu ile ilgili partisi ismine ve şahsî değerlendirmelerde bulunduğu, kamu vazifesinin ardından siyasetçi olarak misyon yapan davacının mevcut pozisyonu gereği tenkitlere daha fazla katlanması gerektiği; tıpkı halde Ulusal Savunma Bakanlığı’nın (MSB) bütçe görüşmeleri esnasında davalı tarafından sarf edilen kelam ve sözler değerlendirildiğinde de bilhassa Türkiye Cumhuriyeti Anayasası ile teminat altına alınan yasama dokunulmazlığı çerçevesinde davacının evvelki vazifesi yerine getirme formuna ait sert ve ağır tenkit olarak kabul edilmesi gerektiği, bu kelamlara davacı tarafından tıpkı gün kürsüde yanıt verildiği anlaşılmıştır.”
Gerekçede, AYM’nin pek çok kararında da benimsendiği üzere demokratik bir toplumun zarurî temellerinden olan ve toplumun ilerlemesi, bireyin özgüveni için gerekli temel kurallardan birini teşkil eden tabir özgürlüğünün, yalnızca kabul gören yahut zararsız veya kayıtsızlık içeren bilgiler yahut fikirler için değil, tıpkı vakitte kırıcı, şok edici yahut rahatsız edici olanlar için de geçerli olduğu vurgulandı.
“DAVACININ KİŞİLİK HAKLARINA TAARRUZ OLUŞTURMAZ”
AYM’nin tekrar pek çok kararında, tabir özgürlüğünün bir dereceye kadar abartıya hatta kışkırtmaya müsaade verecek biçimde geniş yorumlanması gerektiğini kabul ettiği aktarılan münasebette, şu tespitler yapıldı:
“Davalı tarafından kaba, incitici ve kışkırtıcı birtakım kelam ve sözler kullanılmış ise de bedel yargılarından oluşan bu tabirlerin polemik çıkartmaya, şiddetli reaksiyonlar yaratmaya ve taraftarlarını konsolide etmeye yönelik siyaset üslubunun bir modülü olduğunun kabul edilmesi ve siyasetçilerin pozisyonu prestiji ile yapılan bu sert tenkitlere katlanması gerektiği, tüm bu açıklamalar ışığında davalı tarafından sarf edilen kelam ve tabirlerin, davacının kişilik haklarına hücum oluşturmayacağı, sert ve ağır tenkit niteliğinde olduğu, davalının tabir özgürlüğüne üstünlük tanınması gerektiği, demokratik toplum tarafından legal sayılabilecek nitelikte, söz özgürlüğüne getirilmesi gereken bir sınırlamanın gerekli olmadığının anlaşılmasına nazaran, temyizen incelenen karar yol ve kanuna uygun olup davacı vekili tarafından temyiz dilekçesinde ileri sürülen nedenler kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.”
