Uluslararası bir araştırma grubu, yaptıkları bir deneyde 37 iştirakçiye rastgele sözleri olumsuz görsellerle ilişkilendirmelerini istedi. Daha sonra, bu münasebetlerin yarısını yine programlamayı ve berbat anılara müdahale etmeyi amaçladılar.
Katılımcılara, insan yaralanmaları ya da tehlikeli hayvanlar üzere olumsuz görseller ile sakin görüntüler yahut gülen çocuklar üzere olumlu görsellerin bulunduğu tanınmış bilgi tabanları sunuldu. Birinci akşam, iştirakçiler, olumsuz görselleri araştırma için üretilmiş anlamsız sözlerle ilişkilendirmek için hafıza eğitimi aldı. Sonraki gün, bu anılar uyku ile pekiştirildikten sonra, sözlerin yarısı olumlu görsellerle ilişkilendirilerek yine kodlanmaya çalışıldı.
İkinci akşam, iştirakçilerin süratli olmayan göz hareketleri (NREM) uyku fazı sırasında, hafıza depolamada kıymetli olduğu bilinen bir periyotta, anlamsız sözlerin ses kayıtları çalındı. Bu süreçte, beyin aktiviteleri elektroensefalografi (EEG) ile izlendi. Beyinde duygusal hafıza sürece ile bağlı olan teta dalgası aktivitesinin, sesli hafıza ipuçlarına cevap olarak arttığı ve olumlu ipuçlarında bariz halde daha yüksek olduğu gözlendi.
Ertesi gün ve birkaç gün sonra yapılan anketlerde, iştirakçilerin, olumlu anılarla karıştırılmış makus anıları hatırlamada daha az başarılı olduğu belirlendi. Bu sözlerle bağlantılı olumlu anılar, olumsuz olanlara nazaran daha fazla akıllarına gelmeye başladı ve daha olumlu bir duygusal bakış açısıyla değerlendirildi.
Uzmanlar, bu usulün umut vadettiğini belirterek, “Bu prosedürün olumsuz anıların hatırlanmasını zayıflattığını ve olumlu anıların istemsiz olarak zihinde canlanmasını artırdığını gördük” tabirlerini kullandı.