Mehmet Şimşek’in aklına hiç gelmeyecek vergi önerisi
Hazine ve Maliye Bakanı Mehmet Şimşek’in ekonomi idaresi bütçe açığını vergi artırımları ve yeni vergilerle kapatmaya çalışırken vatandaşlar artan vergi ve enflasyon yükü altında ezilmeye devam ediyor.
Ancak iktidara yakın Yeni Şafak gazetesi muharriri Özgür Bayram Soylu’nun köşesine taşıdığı teklif Şimşek’in hiç aklına gelmeyecek cinsten olarak görüldü. Soylu, “Obezite vergisi” teklifini öne sürdü.
Soylu, yazısında marketlerde şekerli ve işlenmiş eserlerin promosyonlarla teşvik edilmesine dikkat çekerek, bu durumun beslenme alışkanlıklarını olumsuz etkilediğini söyledi. Soylu “‘Obezite Vergisi’nin Türkiye’de hayata geçirilmesi zarurî bir siyaset seçeneği olarak görülmelidir. Şekerli içecekler, paketli atıştırmalıklar ve ultra işlenmiş besinler üzerine uygulanacak vergi, tüketici davranışlarını değiştirme potansiyeli taşıyor” dedi.
Soylu ayrıyeten belli bir beden kitle indeksinin üzerinde olan ve bunu ömür biçimi tercihiyle sürdüren bireyler için caydırıcı bir “yaşam biçimi vergisi“nin de gündeme alınabileceğini tabir etti.
Soylu şöyle yazdı:
“Bugün fast food aslında ‘slow death’ paketi olduğu için süratli yenip, yavaş öldüren cinsten bir hastalığa hakikat bizi sürüklüyor. Hasebiyle eğitim ve danışmanlık hizmetleri, kesinlikle fiyat ve erişim siyasetleriyle desteklenmelidir. Sonuçta, bir tarafta diyetisyenler ‘şekerden uzak durun’ derken öteki tarafta market rafları ‘iki al bir bedava’ diye bağırıyorsa, hangi sesin kazanacağı açıktır.
Bu bağlamda, ‘Obezite Vergisi’nin Türkiye’de hayata geçirilmesi mecburî bir siyaset seçeneği olarak görülmelidir. Şekerli içecekler, paketli atıştırmalıklar ve ultra işlenmiş besinler üzerine uygulanacak vergi, tüketici davranışlarını değiştirme potansiyeli taşıyor. Öncelikle fiyat artışı, bilhassa gençler ve düşük gelir kümeleri ortasında tüketimin azalmasına yol açabilir. İkincisi, üreticiler daha istikrarlı şeker ve tuz içeriğiyle eser reformülasyonuna gitmek zorunda kalacaklardır. Üçüncüsü, elde edilen vergi gelirleri sıhhat kampanyalarına, okul beslenme programlarına ve sağlıklı besin sübvansiyonlarına aktarılabilecektir. Bunun yanında, sıhhatine dikkat etmeyip doğal yollarla obez olan bireyler için caydırıcı bir uygulama da gündeme alınmalıdır. Belli beden kitle indeksinin üzerinde olan ve bunu hayat biçimi tercihleriyle sürdüren bireyler için ek bir ‘yaşam üslubu vergisi’ uygulanması, sadece sıhhat sistemine katkı değil birebir vakitte davranış değişikliğini teşvik eden bir caydırıcılık düzeneği olacaktır. Öteki bir tabirle, kişi isterse istediği kadar yesin; lakin bu tercih, toplumun gözünde artık ‘özgürlük’ değil, bedeli olan bir davranış olarak algılanmalıdır. Gerçekten paketlerdeki hava boşluğu aslında markaların değil, bizim ciğerlerimizin rezervidir; problem paketi değil, nefesi koruyabilmektir.
Bizde ne yersen, o’sun.”
