Trabzonspor tribünlerine yeni bir soluk getirmek istiyorlar! O isim Yeniçağ’a konuştu.

ALPEREN İNCE / YENİÇAĞ

Bugün benim için özel bir beşerle röportaj yapıyorum. Hayata ve Trabzonspor’a bakışını çok sevdiğim, toplumsal medya paylaşımlarıyla ve çalışmalarıyla moralimi canlı tutan biridir kendisi. Ne dersek yavan kalır hakkında. X’te @serdarMkaratay olarak tanıyor Trabzonlular kendisini. Güzel geldiniz.

Teşekkür ederim ya. Çok sağ olun. Hakikaten teveccüh buyurdunuz.

TRABZONSPOR GÖLGESİNDE ORGANİZE OLABİLİRİZ

Sekiz bin güneş gözlüklü adam. Tribünde coşku, dışarıda eğitim, her yerde hürmet ve asalet mottosuyla tribünlerde yeni bir soluk arıyor kendisi. Nedir Serdar Bey bu oluşum? Bize biraz bahseder misiniz? Bu oluşum nedir?

Futbolun asla yalnızca futbol olmadığını düşünüyorum. Ben asla yalnızca futbol olmadığını düşünüyorum. Yani içerisinde çok çok farklı hayata dair pek çok şeyi barındıran bir oyun ancak birebir vakitte da hayatın içinde harika bir toplumsal bir konu. Yani içerisinden bir sürü dersler çıkarabileceğimiz bir olay ve Trabzonspor inanılmaz bir potansiyel. Bu bahsettiğimiz insani hisleri, organize olmayı, arzuladığımız şeyleri söz edebilmek açısından inanılmaz bir potansiyel olarak gördük Trabzonspor’u. Trabzonspor’un gölgesinde organize olabiliriz. Trabzonspor’dan aldığımız bağla…

Trabzonspor’la birlikte asalet içeren, zarafet içeren hoş hisler bırakmak için organize olalım dedik. Fakat Trabzonspor’un gölgesinde. Yani bunu Trabzonspor’a aslında biraz amiyane tabirle alet etmiş üzere olduk. Yani bilmiyorum burayı yayınlar mısınız lakin dilek ettiğimiz şey için daima birlikte organize olalım dedik. Statta buluşalım dedik.

Gençlerimize küfür etmenin hoş bir şey olmadığını, zarafetin ve asaletin en değerli şey olduğunu anlatmaya talibiz. Misal rakip oyuncu sakatlanarak çıkarken onu alkışlamanın insanların üzerinde bırakacağı uygun pay talibiz. Yanılgı yapan oyuncumuzu alkışlamaya yani tıpkı bizim de hayatta yanılgılar yaptığımızda bize takviye veren insanlardan o hissettiğimiz duyguyu onlara da hissettirmeye…

Pek çok asalet ve zarafet içeren şeyi yaşatmak için bu türlü bir hayalimden bahsettim. Potansiyeli gördüm ben Twitter’da. Baktım beşerler hakikaten bunu talep ediyor. Yalnızca sanal medyada işte espri yapalım, gülelim üzere değil de alana niçin inmeyelim diye düşündük. Ondan sonra buluşmalarımıza başladık. Teveccüh gördü. Arkadaşlarımız vakit ayırdı. Sağ olsunlar. İnsanın tahminen de en sıkıntı şey bir şeye vakit ayırmaktır. Yani hasta ziyaretine bile giderken beşerler bazen üşeniyor lakin beşerler bize vakit ayırdı, değer verdiler. Buluştuk, istişare ettik, toplandık. Artık de tribündeki yerimizi alıp hoş hisler bırakmak istiyoruz. Daima bir arada bağırmak, organize olmak, düzgün insanların da zarafet sahibi insanların da organize olabileceğini göstermek istiyoruz.

Yani şunu söyleyebilir miyiz? Trabzonspor 1-0 yenilince nasıl zorumuza gidiyorsa kimi toplumsal sıkıntılar de o hal zorumuza gitsin. Bu hususlar hakkında, bir atraksiyon gösterelim…

Tabii ki diyebiliriz onu. Ya mesela Akyazı stadının etrafı pislik içinde. Orada 200 tane arkadaşımla bir arada ben 15 dakika bildiri ayırsam o Akyazı stadının etrafını temizlesem o çöplerden. O bir haber olsa rastgele bir gazetede… Onu 9 – 10 yaşındaki bir çocuk görüp feyz alırsa bizim için en mükemmel şeydir.

Veyahut küfür edildiği vakit mesela ıslıklasak, küfür etme işine mutlaka hayır desek… Onu bir tane çocuk orada gözlemlese dese ki bak bu arkadaşlarımız, ağabeylerimiz küfür etmeye karşı, demek ki küfür çok da matah bir şey değil dedirtebilirsek o bizim için en değerli şey…

Şimdi bu oluşum için çeşitli istişarelerde bulunuyorsunuz. Toplumsal medyada gördüğüm kadarıyla Trabzon halkının, Trabzonspor taraftarının, tribünlerdeki mevcut kümelerin size bakışı nasıl? Anladığım kadarıyla çok sayıda yanlış anlaşılmalara da yol açıyor bu giriştiğiniz sıkıntı.

Şöyle bunu bir küme olarak algılayanlar oluyor. Ben bunun katiyen bir küme olmadığını şunu söyledim arkadaşlar. Bu bir taraftar kümesi değil. Mesela sen stada gidiyorsun mesela Ahmet arkadaşım sen zati maç izlemeye gidiyorsun. Mehmet de maç izlemeye gidiyor. Osman, Selim’le bir arada gidiyor. Ben Güzel’le bir arada gidiyorum. Ben diyorum ki farklı başka gideceğimize daima bir arada organize olalım. Gidelim, oturalım orada. Bağırmak istiyorsak bağırırız, kümelere eşlik ederiz. Daima bir arada organize olabiliyorsak organize olalım. Yani bizimki işte bir küme gidelim, bağıralım sıkıntısı değil. Amacımız nitekim çok büyük.

Yani siz bir anlayış getirmek istiyorsunuz aslında tribünlere…

Aynen. Bir küme üzere değil. Oradaki insanlara kolonya tutma, oradaki beşerlerle istişare etme, onlara poğaça ikram etme… Daima bir arada hareket edelim. organize hareket edelim deyip tahminen biz her blokla birlikte daima arkadaş olacağız zati. Yani beşerler mesela kümelere uzaktan bakıyor ya, uzaktan seyrediyor… Yani bizi uzaktan seyredilen bir küme üzere düşünmesinler.

Velev ki bir küme da olabilirsiniz. Bu ayıp değil yani. Sizin de hakkınız var kurmaya. Bu bizim tribüncü dostlar biraz makûs bakıyor herhalde bu işlere…

Tribüne giden arkadaşlarımızdan, küme başkanlarından yahut küme üyelerinden hiçbir biçimde önemli bir reaksiyon almadık tersine küme başkanlarından âlâ dilekler aldık. Kimi münferit arkadaşlar bizimle dalga geçti yalnızca. “8 kişi sıkıntı toplarsın sen, tribün şunu tribüncülere bırakın” üzere. Onlar da ileti atıp geçmiş aslında lakin onlara da söz ettik kendimizi.

TRABZONSPOR FARKLI ÖZEL BİR DUYGU
Bir de Trabzonspor’u sormak isterim size, nedir Trabzonspor sizin için?
Şahsım için… Yani, bordo-mavi dediğim vakit mesela ben çocukluğuma gidiyorum. Beşerler mesela çocukluğunu, çocukluğunun geçtiği köyü özler. Benim babam mesela Çaykara’ya her bayramda sarfiyat. Orada kendine kalma en fazla 4-5 metrekare yer kalmıştır kendisine. Ancak oraya masraf bayramda. Anladın mı abi? Oturur o çocukluğunun geçtiği yere bakar, seyreder. Niçin? Çocukluğu orada geçmiştir onun. Tamam mı? Çocukluğunun geçtiği yeri adam özlüyor. Artık Trabzonspor’da da benim çocukluğum var.

Avni Aker’deki köfte kokusu, bordo-mavi kaşkollar falan. Ben bunları zihnimde canlandırdığım vakit çocukluğuma gidiyorum. Yani o manada şahsi olarak bana hissettirdiği şey farklı ve özel bir his. Lakin biraz daha büyüyüp de geniş açıdan baktığın vakit ve Trabzonspor’un tarihine baktığın vakit bir şey üzere.

Nasıl şu anda mesela bizi alaya alan arkadaşlarımız oluyor. Mutlaka onları kınamıyorum yani. Olabilir, insani bir reflekstir. Dediler ya işte 8 kişi toplayamazsın. Tribünü bırak. Sen güldürü yapmaya devam et, görüntü çek, sen bırak dediler ya bize. Trabzonspor’a da İstanbul grupları vaktinde bu türlü demişti.

Yani sen bırak, sen yapma, sen dur. İnsan hayatında da böyledir. Bir işe girersin, sen yapma, sen karışma ya sen kimsin üzere. Yani Trabzonspor’un bende felsefi olarak oluşturduğu şey “Sen kimsin?” denilen kişinin masaya oturup “Kim olduğumu size göstereceğim.” demesidir. Yani bir ideolojidir. Neyin ideolojisi? Hakkını arama. Alanda ben de varım. Ben de başarabilirim. Ben de yapabilirim. Özel bir kulüp yani.

Nasıl şu anda mesela bizi alaya alan arkadaşlarımız oluyor. Mutlaka onları kınamıyorum yani. Olabilir, insani bir reflekstir. Dediler ya işte 8 kişi toplayamazsın. Tribünü bırak. Sen güldürü yapmaya devam et, görüntü çek, sen bırak dediler ya bize.

Trabzonspor’a da İstanbul kadroları vaktinde bu türlü demişti. Yani sen bırak, sen yapma, sen dur. İnsan hayatında da böyledir. Bir işe girersin, sen yapma, sen karışma ya sen kimsin üzere. Yani Trabzonspor’un bende felsefi olarak oluşturduğu şey “Sen kimsin?” denilen kişinin masaya oturup “Kim olduğumu size göstereceğim.” demesidir. Yani bir ideolojidir. Neyin ideolojisi? Hakkını arama. Alanda ben de varım. Ben de başarabilirim. Ben de yapabilirim. Özel bir kulüp yani. Türkiye’de bunu yapan öbür bir kulüp yok. Gerçek mu..? Yanlışsız mu söylüyorum?

Doğru yanlışsız gerçek. Ben de Trabzonsporlu olduğum için katılmamam mümkün değil yani.

Yok bunu kime sorarsanız aslında bunu söyler size. Ya düşünsenize Fenerbahçe, Beşiktaş, Galatasaray yıllarca şampiyonluklar oynuyorlar, devam ediyorlar. Ondan sonra bir grup çıkıyor ve daima çomak sokmaya başlıyor. Hissesini alıyor. Daima didişiyor.

Özkan Sümer’in demesi… Büyüklerle savaşan bir Trabzonspor yani.

Büyüklerle savaşıyor katiyetle. Genel çerçevede baktığım vakit o ideoloji yani, biraz daha dar bakarsan olağan ki çocukluğunu söz eder benim için.

Altyapıdan yetişen oyuncularımız da var. Değerli oyuncularımız bunlar. Onları anmadan geçmeyelim istedim. Onların da isimlerini analım. Mesela daha mikro manada da hemşerim Tonyalı Boran Lider var, Arda Öztürk var, Taha Emre var, Salih Malkoçoğlu var. Bunların da ismini alalım. Bunlar hakkında ne düşünüyorsunuz? Trabzonspor altyapısı ve A ekibi ortasındaki geçişler hakkında ne düşünüyorsunuz?

Trabzonspor’da çabucak herkes sahiden amatör top oynamıştır. Artık biz hayallerimizi gerçekleştiremedik. Bu futbolcuları gördüğümüz vakit, onların yaptıkları şeyi güya biz kendimiz yapmışız üzere hissediyoruz.

ALTYAPIDAN ÇIKANLARA KENDİMİZ BAŞARMIŞ ÜZERE SEVİNİYORUZ
İçimizde ukde kalan şeyleri onların başarmasından çok memnun oluyoruz değil mi?

Aynen. Mesela bir adam doktor olmayı çok istemiştir, ben olamadım benim çocuğum doktor olsun der ya. Ya biz de topçu olmayı çok istedik. Başaramadık. İstiyoruz ki mesela bu yollardan geçmiş olan, yıllarca bunun emeğini sıkıntısını çekmiş adam, 10 sene boyunca antrenmanlara gidip gelmiş, çabalamış adam… İstiyoruz ki o formaya uzansın. Yani ona uzandığı vakit kendimiz uzanmış üzere seviniyoruz. Onu orada görmek istiyoruz. Heyecanını yaşamasını istiyoruz. Bunun yalnızca biz istiyoruz diye değil muvaffakiyet ve yetenekle olması lazım. Ben görüyorum oyuncularımız yetenekli. Kondisyonları yerinde, hırsları hoş. Gerilim altında neler yapabileceklerini U-19’da gösterdiler.

Tabii epey serinkanlı ve özgüvenliydiler.

Yani mesela Bican Tibukoğlu, 40 bin kişinin önünde Panenka penaltıyı yapıştırdı. Boran Başkan’ı gördük. Malkoçoğlu’nu gördük. Arda Öztürk, Taha Emre… Aslında alınmayan mesela sağ kanat oyuncumuz Oğuzhan var. İçeride çok daha pırlantalar var. Slovenya’dan, Danimarka’dan, İspanya’dan bu kentin kıssasını bilmeyen bir adam geldiği vakit ben bir heyecan duymuyorum. Çok mantıksız buluyorum.

Şimdi bu noktada Trabzon halkının da şöyle bir bakış açısında kahır var. Yani olağanda biz işte hemşerilerimizi tutarız lakin güya yakınlaştıkça küçümsemeye meyilli oluyoruz. Yani kendimizi aslında bu kadar büyük bedellerle birebir havayı soluyacak formda hayal edemiyoruz. Herhalde onun bir özgüven eksikliği var. Münasebetiyle tanıdığımız her insanı küçümsemeye başlıyoruz. Yani ben inanıyorum ki bu isimler yurt dışında olsa biz çok isteriz kadromuza gelsin, oynasın bizde ancak tanıyınca bu türlü bir sorun oluyor. Katılır mısınız bu fikrime? ​

Tabii, katılıyorum mesela örneklendireyim. Arda Öztürk’e mesela bir tane skill görüntüsü çeksinler YouTube’da Brezilyalı Carlos diye yayınla, “Bu adamla ilgileniyoruz” dense “Adamın tekniğine bak ne hoş, top atmaları falan mükemmel bu adam bizim stoperde çok düzgün iş yapar.” diyebilirler yani.

​​​​​​Bunun bir öteki tarafı da var. Maalesef makus örneklerimiz de var. Gelişim gösteremeyen oyuncularımız oldu. Onları da berbat emsal olarak değerlendirip işte bizim altyapıda bu biçimde düşünceler olabilir diyor da olabilirler.

Altyapı oyuncularına bir tavsiyeniz var mı? Bir videonuzda görmüştüm “Şimdiki aklım olsa tesisin kapısında yatardım. Ben yaparım, bana itimadın.” derdim diyorsun. Altyapı oyuncularına ne tavsiye ediyorsunuz?

Dışarıda hayat çok sıkıntı ve vakit dünyanın en değerli şeyi geriye gelmiyor. Şu an onların bulundukları nokta o kadar özel, o kadar değerli ki… Ben çok dedim yani “Ya ben nasıl günde 8 saat çalışmadım?” Ben nasıl hocanın yakasına yapışıp da demedim ki “Hocam ben bu yükü taşırım.” Ben nasıl daha fazla cüret göstermedim mesela? “Mental olarak nasıl daha güçlü olmadım, bu fırsatı nasıl teptim?” diye düşünmemeleri için öncelikle kendilerine inanmaları lazım. Ondan sonra da hocaya, taraftara bunu inandırmayı başarmalarını kendilerine tavsiye ederim. En değerlisi ruhsal ve mental olarak tıpkı Trabzonspor’un yaptığı üzere bu masada ben de varım deyip yumruklarını vurmaları lazım.

Son olarak neler söylemek istersiniz? Yeniçağ gazetesi aracılığıyla bildiriniz ne olur değerli Trabzon halkına, büyük Trabzonspor taraftarına?

Gardlarınızı indirin derim ben. Biz genelde gardımızı alarak her vakit yürürüz. Birinci reaksiyonumuz, birinci temaslarımız daima sert olur. Gardlarımızı indirelim, ebediyen gülümseyelim diyorum. Asaleti, zarafeti, güzelliği elden bırakmayalım. Değer verip vakit ayırdığınız için size de çok teşekkür ediyorum. İçimizdeki o çocukluğumuzda fıtratımıza yüklenen düzgünlük duygusu var ya… Düzgünlük duygusu… Ondan ayrılmayalım. . Yalnızca Trabzon halkına değil, bütün herkese bunu tavsiye ederim.

En büyük haz orada. Yani asalette, zarafette…

Yaşa abi, ağzına sıhhat.