Uçamayan kuşların sırrı uzman görüşlerinden ortaya çıktı
Evrimsel süreçler, canlıların çevresel şartlara ahenk sağlamalarını gerektirir. Uçamayan kuşların en bariz örnekleri ortasında devekuşu (Struthio camelus), penguen (Spheniscidae) ve kivi (Apteryx) üzere kuşlar bulunmakta. Bu cinsler, uçma yeteneğini kaybetmiş ve farklı adaptasyonlar geliştirmişlerdi.
Evrimsel biyoloji uzmanı ve Oxford Üniversitesi profesörü Dr. Richard Dawkins, bu bahiste şunları belirtti:
“Uçamayan kuşların evrimsel geçmişi, onların uçma yeteneğini kaybetmelerine yol açan çevresel baskılarla şekillenmişti. Uçamayan kuşlar, çoklukla daha büyük beden kütlesine sahip olurlar ve uçma için gerekli olan kanat kaslarının gücünü geliştiremezler. Bu, onların ömür alanlarını değiştirirken yahut yeni adaptasyonlar geliştirirken uçma yeteneklerini kaybetmelerine neden olmuştu.”
FİZİKSEL ÖZELLİKLER VE UÇAMAYAN KUŞLARIN ANATOMİSİ
Uçamayan kuşların anatomisi, uçmaya elverişli kuşlardan epey farklı. Birçok uçamayan kuş çeşidi, uçmak için gerekli olan kanat kaslarının ve kanat yapısının yetersizliğiyle karşı karşıya.
Uçabilen kuşlar, kanat kaslarını çok güçlü bir formda kullanırken, uçamayan kuşlarda bu kaslar ya çok zayıftır ya da kanat yapıları uçmaya uygun biçimde evrimleşmemişti.
Zoolog ve kuş biyoloğu Prof. Dr. Jane Smith, uçamayan kuşların anatomisini şu biçimde açıkladı:
“Uçamayan kuşlar ekseriyetle büyük ve ağır beden yapısına sahip olurlar. Bedenlerinin büyük olması, kanatlarının gereğince büyük ve güçlü olmasını maniler. Ayrıyeten, uçamayan kuşlar çoğunlukla kısa kanatlara ve geniş gövdelere sahiptir. Penguenler üzere kuşlar, uçmak yerine yüzme yeteneklerini geliştirmiştir. Öteki taraftan, devekuşu üzere kuşlar da uçmak yerine süratli koşma yeteneğini benimsemişlerdir.”
UÇAMAYAN KUŞLARIN ADAPTASYONLARI
Uçamayan kuşlar, uçma yeteneklerini kaybetmiş olmalarına karşın, bu kaybı öteki yeteneklerle telafi etmişti. Örneğin, penguenler su altında eksiksiz yüzücülerdir, devekuşları ise saatte 70 kilometreye kadar koşabilen dünyanın en süratli kuşları.
Hayvan davranışları uzmanı Dr. John H. Thomas, “Uçamayan kuşların evrimsel olarak uçmayı kaybetmesinin temel sebeplerinden biri, onların yaşadıkları etrafa ahenk sağlama gerekliliğidir. Penguenler, okyanuslarda avlanmak için harika bir biçimde adapte olmuşlardır. Devekuşları ise Afrika’nın geniş çöllerinde koşarak hayatta kalmak için uçma yerine koşmayı tercih etmişlerdi” dedi.
UÇAMAYAN KUŞLARIN EVRİMSEL YOLU
Uçamayan kuşların uçma yeteneklerini kaybetmeleri, aslında bir tıp evrimsel adaptasyonun sonucu olarak kabul edilebilir. Bilhassa, kara kuşları, su kuşları ve tropikal adalarda yaşayan kuş tipleri, uçma yeteneği yerine çevresel zorluklara karşı farklı adaptasyonlar geliştirmişlerdi.
Evrim teorisinin babalarından biri olarak Prof. Dr. Charles D. Darwin, “Uçamayan kuşların evrimsel değişimleri, çevresel faktörlerin tesiriyle şekillenmiştir. Uçma yeteneğini kaybetmek, kimi kuş çeşitleri için daha süratli koşma, daha uygun yüzme yahut daha âlâ avlanma üzere avantajlar sağlamıştır” biçiminde açıklamalar yaptı.
UÇAMAYAN KUŞLAR VE EVRİMSEL ADAPTASYON
Uçamayan kuşların varlığı, evrimsel biyoloji ve adaptasyon teorilerini anlamamız açısından kıymetli bir yer meblağ.
Uçma yeteneğini kaybetmiş kuşlar, etraflarına ahenk sağlamak için farklı yetenekler geliştirmişlerdi.
Uçamayan kuşların anatomisi ve evrimsel geçmişi, onların hayat alanlarına nasıl ahenk sağladığını ve nasıl hayatta kaldığını anlamamıza yardımcı olur.
