Stamp, 1962’de Peter Ustinov’un yönettiği Billy Budd sinemasında canlandırdığı rol ile “En Âlâ Yardımcı Erkek Oyuncu” kolunda Oscar adaylığı kazandı; Altın Küre’yi aldı ve BAFTA’da da aday gösterildi. Bu birinci başarısı, onu kısa müddette milletlerarası şöhrete taşıdı.
1960’ların en parlak periyodunda William Wyler’ın The Collector (1965), Joseph Losey’nin Modesty Blaise (1966), Ken Loach’ın Poor Cow (1967), John Schlesinger’ın Far from the Madding Crowd (1967), Silvio Narizzano’nun Blue (1968), Fellini’nin Toby Dammit (1968) ve Pasolini’nin Teorema (1968) sinemalarındaki performanslarıyla dikkat çekti.
Pasolini’nin Teorema’sında baştan çıkarıcı meleği, Fellini’nin Toby Dammit’inde ise içsel krizlerle boğuşan aktörü canlandırarak sinema tarihinde unutulmaz izler bıraktı.
1970’lerden sonra Stamp’in mesleğinde düşüş yaşansa da, Donner ve Lester’in Süpermen serisindeki General Zod karakteri onu yine tanınan hale getirdi. Akabinde Stephen Frears’ın The Hit (1984), Neil Jordan’ın The Company of Wolves (1984), Michael Cimino’nun The Sicilian (1987) ve Oliver Stone’un Wall Street (1987) sinemalarında rol aldı.
1990’larda ise Stephan Elliott’un kült sineması Priscilla, Çölün Kraliçesi (1994) ve George Lucas’ın Star Wars: The Phantom Menace (1999) üretimleriyle yine öne çıktı. Steven Soderbergh’in The Limey (1999) sinemasındaki güçlü performansı ona Golden Satellite mükafatı kazandırdı.
Stamp’in son büyük beyazperde işi, Edgar Wright’ın 2021 tarihli Last Night in Soho sineması oldu. Bu sinema, adeta onun mesleğinin altın yıllarına hürmet duruşuydu.
Terence Stamp, sadece tanınan sinemanın makus adamı değil; Pasolini ve Fellini üzere ustalarla çalışarak sinema tarihine damga vurmuş bir oyuncuydu. Onun mevtini sırf Süpermen sinemalarıyla anmak büyük bir haksızlık olur. İspanyol gazetesi La Vanguardia, onu “İngiliz sinemasının en huzursuz edici oyuncusu” olarak tanımladı. Tahminen de Stamp’in sinemadaki büyüsünü en gerçek halde özetleyen başlık buydu.